آنتونین لئوپلد دِوُرژاک متولد ۸ سپتامبر ۱۸۴۱ میلادی اکنون در جمهوری چک ، نخستین آهنگساز بوهمی بود که به شهرت جهانی دست یافت. او، موسیقی بومی (فولکلور) سرزمین مادری خویش را در قالب موسیقی رمانتیک قرن نوزدهم ارائه داد. راز محبوبیت دورژاک در استعداد شایان توجه او در خلق ملودی‌های پرنشاط چک بود. از کارهای شاخص او میتوان به سمفونی شماره ۹ به نام «از دنیای جدید» و همچنین «رقصهای اسلاوُنیک» اشاره کرد.
پدر دورژاک که قصاب و مسافرخانه‌دار بود، از اشتیاق پسرش به آهنگساز شدن متحیر بود. پسر نواختن ویولون و سپس پیانو و ارگ را آموخت و برای ادامه تحصیل، به پراگ رفت. در آنجا وارد مدرسه اُرگ شد.
در تئاتر ملی به عنوان نوازنده ویولون به کار مشغول شد و با اینحال به طور مداوم به آهنگسازی میپرداخت. نخستین اثر مهم او که مورد توجه قرار گرفت یک سرود مذهبی برای کُر و ارکستر بود. بدریش اسمتانا که در آن زمان، رهبر تئاتر ملی بود، از صمیم قلب او را مورد تشویق قرار داد و هم او بود که علاقه به زیبایی اصیل موسیقی مردمی سرزمین بوهم را در دورژاک بیدار کرد. روح این موسیقی رفته‌رفته در آثار دورژاک بیشتر نمایان شد. اثرش به نام «رقصهای اسلاونیک» او را مشهور ساخت.
او برای مدیریت کنسرواتوار ملی موسیقی در نیویورک به ایالات متحده دعوت شد. در طی اقامت سه ساله‌اش در آن کشور، با بسیاری از آوازهای روحانی سیاهان آشنا شد. تاثیر عمیقی که این آوازها بر او گذاشتند در موومان آهسته سمفونی نهم او، «از دنیایی جدید»، محسوس است. ملودی این اثر در همراهی با کلام «ویلیام آرمر فیشر» به نام «به سوی خانه»[۲]، از محبوبیت عمومی برخوردار گردید. دورژاک در ۱ مه ۱۹۰۴ در پراگ درگذشت.
برخی از آثار او
رکوئیم
سمفونی شماره ۹ (از دنیای جدید)
رقصهای اسلاوُنیک
سرناد برای سازهای زهی
۱۴ چهارنوازی برای سازهای زهی
کنسرتوهایی برای ویلنسل، ویلن و پیانو
وقتی به «آنتوان دورژاک» گفتند که اخیرا منتقدان نسبت به کارهایت حرفهایی دارند،پاسخی به این مضمون داد که: نگران نباشید،تا به حال در هیچ جامعهای مجسمهای از یک منتقد نساختهاند!
