دهل
در فرهنگ عميد در تعريف دهل چنين آمده [ دهل : ( دُهُ ) طبل، طبل بزرگ،كوس ... يكي از آلات موسيقي شبيه به دايره و داراي ديواره بلند چوبي يا فلزي كه در يك طرف يا هردو طرف آن پوست نازكي كشيده شده و با دو تكه چوب نواخته مي شود، اطبال و طبول جمع آن و در فارسي تبير، تبيره و تبوراك ،كوس وكوسك هم گفته شده ] دهل در ديگر فرهنگ ها نيز با نامهاي ديگري چون: نقاره، شندف و دولك آورده شده است . بديهي است كه تمامي نامهاي ذكر شده مصاديق يك ساز مي باشندكه بنابر سليقه مردم هر منطقه به شكل و اندازه خاصي جلوه كرده است . * بدون ترديد اختراع سازهاي كوبه اي به ...
✔️ ادامه مطلب...
0 نفر 0 نفر
دُهُل نام یکی از سازهای کوبه ای موسیقی است. دهل طبلی بزرگ و دورویهای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد، است. در متنهای مختلف نام آن، داول، تاول و داوول آمده است. شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته میشود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانهها میگذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف مینوازد. برخی گفتهاند انتهای مضراب دهل، پارچهای گلولهای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست مینوازند.در سیستان و بلوچستان و خراسان دهل را ...
✔️ ادامه مطلب...
2 نفر 0 نفر