مصاحبه و گفتگو

وقتی قرار است با کیان پورتراب که به نوعی مولف و موسس گروه «کامنت» است -یا بهتر است بگوییم بود- گفت‌وگو کنی، شاید اولین سوالی که برای هر کس پیش می‌آید این باشد که بالأخره سرانجام این گروه چه شد؟ سوالی که نزدیک به دو سال است بی‌جواب مانده و هر از گاهی در گوشه و کنار صفحات مجازی و مطبوعات، جواب‌های گنگی به آن داده می‌شود. کیان پورتراب که به شکل جدی دغدغه خلق کردن دارد، از یک جایی به بعد تصمیم می‌گیرد سیلقه شخصی‌اش را که به سمت نوع دیگری از موسیقی رفته بود، دنبال کند و بر همین اساس شروع به ساخت و انتشار قطعات آلبوم جدیدش می‌کند که تا امروز پنج قطعه از آن را منتشر کرده ...

✔️ ادامه مطلب...

«نیما عظیمی‌نژاد» یکی از موزیسین‌های تحصیلکرده و قدیمی است که طی سال‌های اخیر فعالیت‌های گزیده و مختصری در بخش‌های مختلف داشته است. اما طی هفته‌های اخیر سریال «عمودی‌ها» با موسیقی او از تلویزیون پخش ‌می‌شد. همچنین نیما عظیمی‌نژاد چندی پیش بابت آهنگسازی برای فیلم سینمایی «زندگیِ بدون زندگی» در فستیوال فیلم توکیو به همراه عوامل این پروژه شرکت کرد. این فیلم به روایت زندگی یک خواننده و نوازنده سه‌تار می‌پردازد که پدرش درگیر بیماری سرطان است. از سوی دیگر این روزها که بحث ساخت موسیقی برای تیم ملی فوتبال داغ است یکی از موارد گپ ما با نیما عظیمی‌نژاد هم همین موضوع بود. چون اگر به خاطر داشته باشید در جام جهانی 2014 و شب بازی ایران و آرژانتین قطعه ...

✔️ ادامه مطلب...

 «سیامک آقایی» شمایلِ‌ یک موزیسینِ روشنفکر است. نه به این‌خاطر که پیوندِ عمیقی با ادبیات دارد و مطالعاتِ گسترده‌ای در حوزه‌ی موسیقی و دیگر رشته‌ها و نه به‌خاطرِ نگاهِ عمیقش به مسایلِ اجتماعی و نه به خاطرِ سال‌ها حضورش در دانشگاه – چه به عنوان دانشجو و چه به عنوانِ استاد-؛ «سیامک آقایی»‌ یک موزیسینِ روشنفکر است؛ چون «دغدغه» دارد؛ چون به چیزهای دیگری جز خودش، شهرتش، منافع مالی‌اش و حتی سازش فکر می‌کند. او نوازنده‌ی برجسته‌ای در سازِ سنتور است؛ آهنگسازِ مهمی است؛ اما در تمامِ این سال‌ها همواره به چیزهای دیگری نیز فکر کرده است. یادش مانده با احترامی وصف‌ناشدنی از استادانش – به خصوص مشکاتیانِ بزرگ- سخن بگوید.

✔️ ادامه مطلب...

روزگار است دیگر. بالا دارد، پایین دارد. سختی و آسانی دارد. گاهی مصیبت کرور کرور آوار می‌شود. هواپیما سقوط می‌کند. کشتی غرق می‌شود. زلزله می‌آید. گاهی دلِ آدم درد می‌گیرد از این همه غصه. اما مگر نه اینکه «چنان» نماند، پس «چنین» نیز نخواهد ماند؟ به‌خصوص آنکه این روزها اسفند است و یک «پنج‌شنبه‌»ی بزرگ و نویدِ روزهای بهاری. قرار بود با «نادر مشایخی» درباره‌ی فعالیت‌های جدیدش و به خصوص کنسرواتوار «جان کیج» بپرسیم؛ اما به حیاطِ کنسرواتوار که رفتیم، دیدیم آرام و فارغ از هیاهوی دنیا نشسته است به گپ زدن با دانشجویانش و قهوه‌اش را می‌نوشد، برای همین از جای دیگری گفت‌وگو را آغاز کردیم و از راه‌های او برای حالِ خوب شنیدیم:

✔️ ادامه مطلب...

«ما نوازنده‌ها خواسته‌های زیادی نداریم اما در این سال‌ها خواسته‌های طبیعی ما هم برآورده نشده؛ از نشان ندادن ساز بگیرید تا فراموشی‌هایی که خودمان بین خودمان به وجود می‌آوریم. یک نوازنده کافی است بنا به شرایط، در برهه کوتاهی افت کند تا به راحتی او را فراموش کنیم.» این‌ها را کسی می‌گوید که حالا بیست سال است در حوزه موسیقی و به شکل تخصصی در رشته نوازندگی ویولن فعالیت می‌کند و در ارکسترهای مختلفی همچون پارسیان، سمفونیک، ملی، فیلارمونیک، ارکستر سمفونیک صدا و سیما و... ساز زده و در ضبط صدها اثر موسیقی فیلم، کلاسیک، سنتی و پاپ نقش داشته است. به نظر می‌آید کسی با این سبقه و البته توانایی در حوزه خودش، دیگر نباید نگران این چیزها باشد. ...

✔️ ادامه مطلب...

هدف از این گفت‌وگوها نگاهی شفاف به عملکرد چهره‌های تأثیرگذاری بوده که غالباً نام‌شان در فعالیت‌های موسیقایی به چشم می‌خورد و موفقیت‌ها و حاشیه‌ها و از همه مهم‌تر، تفکرات‌شان کمتر واشکافی می‌شود. در بخش اول این پرونده، میزبان «حمید اسفندیاری»، مدیر شرکت «نوخسروانی باربد» بودیم که از تهیه‌کننده‌های باسابقه و فعال موسیقی است و پیش از این در نشر موفق «آوای باربد» فعالیت داشته است. او برای اولین‌بار خاطرات و ناگفته‌های جالبی از حدود دو دهه فعالیت مستمر در عرصه موسیقی، فراز و نشیب‌هایی که داشته، همکاری با هنرمندانی چون سیروان خسروی، محسن چاوشی، حامی و... عنوان کرد. ***

✔️ ادامه مطلب...

«شاه‌ نعمت‌الله» است که می‌گوید: ‌«تن به جان زنده است و جان از عشق». جان‌ها اما سال‌ها است که از «عشق» تهی است! عشق... عَشَقه... این کلام جادویی که حالا «کیمیا» است. از عشق گفتن در این روزگار سخت است. عجیب است. با تردید همراه است. تعداد عاشقان، این روزها کم است؛ ادعایش زیاد. برای همین است که دیدن آدم عاشق -آنها که عشق‌شان حقیقی است- آدم‌های دیگر را به تعجب می‌اندازد. مگر می‌شود؟ بله می‌شود. هنوز می‌شود. هنوز انسان‌هایی هستند که می‌توانند داستان‌های اساطیری عشق را زنده کنند. لیلی و مجنون؟‌ زال و رودابه؟‌ بیژن و منیژه؟ اینها مگر انسان نبودند؟ چرا نمی‌شود در این روزگار عاشق شد؟ شرایط تغییر کرده است، روح که همان روح است. حس‌های آدمیزاد که ...

✔️ ادامه مطلب...

حالا سال‌هاست که دیگر «پرتغال» برای ایرانیان کشوری غریب نیست؛ از آن روزی که «کارلوس کی‌روش» - مربی خوش‌پوش پرتغالی- به ایران آمده و توانسته یکی از پرافتخارترین دورانِ ورزشی ایران در این سال‌ها را رقم بزند؛ این سرزمین دیگر کشوری غریب در جنوبِ اروپا نیست. امسال اما در سی‌وسومین جشنواره‌ی موسیقی فجر، برای دومین بار موسیقی «فادو» اجرا شد. در سی‌ویکمین جشنواره‌ی موسیقی «کمانه»‌ این موسیقی را اجرا کرد؛ سالِ گذشته «آنتونیو زومباخو» و امسال «ریکاردو ریبرو». فادو سبکی از موسیقی مردمی پرتغال است که قدمتی بیش از 200 سال دارد. اگرچه فادو روزگاری در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها اجرا می‌شد، امروزه به سالن‌های کنسرت راه یافته و علاوه بر مردم پرتغال مخاطبان بسیاری در سراسر دنیا دارد. «ریبرو» -خواننده‌ی ...

✔️ ادامه مطلب...