ارتباط بین سلامت انسان و موسیقی قرن ها مورد بحث بوده است. خاصیت های درمانی موسیقی نه تنها فرایند های فیزیولوژیکی، بلکه سیستم سایکو نورو-ایمونولوژیک را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. درد اخطاریست که میگوید بدن ما از بعضی صدمات رنج میبرد. پذیرفته شده ترین تعریف متعلق است به Melzack & Wall که درد را بعنوان یک تجربه عاطفی و حسی ناخوشایند مربوط به آسیب واقعی یا بالقوه بافت تعریف کرده اند. Honington & Kiff درد را با داشتن سه جزء فیزیکی، عاطفی و عقلی، توصیف کرده اند. در نظر گرفتن جزء حسی درد، به تنهایی، فقط قسمتی از مشکل را حل می کند. عوامل روانی نقش مهمی را در درد ایفا می کنند. عوامل مشارکت کننده عبارتند از: فاکتورهای فرهنگی، آستانه درد، تجربه های قبلی درد، اهمیت موقعیت ها، احساس تسلط بر درد، اضطراب و… مطالعات آزمایشگاهی، بطور پیوسته اشاره می کنند که وجود اضطراب اهمیت زیادی در بروز درد دارد. Lepanto دریافت که زمانی که فرد بر موقعیت تسلط دارد، درد راحت تر تحمل می شود و افزایش اضطراب آستانه درد را پایین میآورد. تحقیق روی موسیقی و دردRider بیان می کند که موسیقی هایی که باعث آرامش میشوند (موسیقی های آرام)، برای شرایط دردناک مفیدترند تا موسیقی های محرک. این می رساند که موسیقی با ریتم آرام می تواند به بدن و ذهن آرامش ببخشد. Bailey پیشنهاد می کند که موسیقی ممکن است از طریق تقویت آرامش، تغییر خلق و احساس تسلط بر موقعیت، درد و رنج را درمان کند.
ترکیب موسیقی و فیزیوتراپی:
اعمال فیزیوتراپی که باعث از بین رفتن درد می شوند، بطور اولیه تکنیک های modulation حسی هستند و روز درمان دیده شد ، گروه مورد آزمایش که هم فیزیوتراپی و هم موسیقی برای درمانشان استفاده شد ، در روز بعد از درمان ، درد خیلی کمی را گزارش کردند. بعلاوه گروه مورد آزمایش در روز چهارم شروع درمان ، بطور معنی داری شدت درد کمتری را حس می نمودند. با ناباوری دیده شد که بیماران نه تنها آرام می شوند ، بلکه رفتار منفی آنها کاهش یافته و در شرایط خاص ، رفتار مناسب و بهتری از خود نشان می دهند . موسیقی خاص، اثر ترکیبی بسیار بیشتری نسبت به سایر تکنیک های sensory – module دارند . ترکیب موسیقی با فیزیوتراپی ممکن است تمام انواع درد را تحت تاثیر قرار دهد که تغییر رفتار را در همان زمان ، ممکن و نتیجتا باعث ایجاد احساس بهبودی در بیمار می گردد . عمدتا جنبه فیزیکی درد را درمان می کنند . فیزیوتراپی مرسوم ، یک درمان فیزیکی است که هدفش بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی می باشد.
بهر حال ، ما باید بدنبال دستیابی به روش هایی کلی تر و همه جانبه برای درمان باشیم . ترویج موسیقی بعنوان جزئی از درمان ، نه تنها ابعاد روانشناختی درد را مورد توجه قرار می دهد ، بلکه ما را قادر می سازد که دیدگاهی جامع تر در مراقبت از بیمار داشته باشیم . مهار درد با رسیدن دو تحریک حسی بطور همزمان به مغز افزایش می یابد. Melzack &l Wal فكر می کردند که سلول های بینابینی Tدر سیستم عصبی مرکزی تحت تاثیرعوامل زیادی قرار می گیرند . استفاده از موسیقی ، همانگونه که منجر به آسودگی و کاهش میزان ترس و افسردگی می گردد ، مهار درد را نیز افزایش می دهد . بعلاوه ، تمرکز کاهش یافته و خاطره های ناخوشایند قبلی محو می شوند . در همین زمان ارتباط بین بیمار و درمانگر بهبود می یابد . مدل ترکیبی همچنین می تواند سیکل درد را قطع کند . سیکل درد با قرار گرفتن در فشارهای عصبی و ترس ، قویتر می گردد . علاوه بر این ، موسیقی موجب افزایش اندورفین ها در مغز شده که خود باعث تغییر خلق می شود و نهایتا در تقابل با رفتارهای منفی عمل می نماید . بنابر این موسیقی موانع و سدها را برمی دارد و اجازه می دهد که تکنیک های رفع درد در درمان فیزیوتراپی از اثر بیشتری برخوردار باشد .
نتیجه گیری و نتایج تحقیق:
روشن است که این شروع یک استفاده وسیع و بسیار مفید از موسیقی بعنوان یک وسیله در حوزه فیزیوتراپی می باشد؛ خصوصا در مواردی که مشکل بیمار درد و اضطراب است . موسیقی می تواند در میزان بهبودی کمک کننده بوده و بنابراین در ذخیره وقت و هزینه موثر باشد. تغییرات معنی داری در تجربه درد توسط بیمار در اولین درمان دیده شد. گروه مورد آزمایش که هم فیزیوتراپی و هم موسیقی برای درمانشان استفاده شد ، در روز بعد از درمان، درد خیلی کمی را گزارش کردند . بعلاوه گروه مورد آزمایش در روز چهارم شروع درمان ، بطور معنی داری شدت درد کمتری را حس می نمودند. با ناباوری دیده شد که بیماران نه تنها آرام می شوند ، بلکه رفتار منفی آنها کاهش یافته و در شرایط خاص، رفتار مناسب و بهتری از خود نشان می دهند . مدل ترکیبی فقط منحصر به یک جنبه از درد نیست، بلکه راه های مناسب تر دسترسی به درمان جامع را هم ممکن می سازد. صدا و موسیقی خاص ، اثر ترکیبی بسیار بیشتری نسبت به سایر تکنیک های sensory – module دارند. ترکیب موسیقی با فیزیوتراپی ممکن است تمام انواع درد را تحت تاثیر قرار دهد که تغییر رفتار را در همان زمان ، ممکن و نتیجتا باعث ایجاد احساس بهبودی در بیمار می گردد.
