فردریک شوپن (۱۸۱۰-۱۸۴۹)که شاعر پیانو نام گرفت تنها آهنگساز بزرگی بود که کم بیش تمام آثارش را برای پیانو آفرید .شوپن فرزند مادری لهستانی و پدری فرانسوی بود و در ورشو بزرگ شد.هنوز کودکی بیس نبود که سبک بدیعش در نوازندگی و آهنگسازی شگفتی اشراف لهستان را بر انگیخت. او پس از پایان تحصیل در کنسرتوار ورشو به سفر در اتریش وآلمان و اجرای آثارش پرداخت.هنگان دوری شوپن از لهستان هموطنانش در مخالفت با روس ها شورش کردند وهنگامی که خبر اشغال ورشو به دست روس ها به او رسید دچار نا امیدی و احساس تقصیر شد(شهرم را به خاک وخون کشیده اند…وو من اینجا هستم وکاری نمیکنم و فقط آه میکشم و رنج و اندوهم را بر سر پیانو میریزم)
شوپن به آلمان سفر كرد و در آنجا با پیانیست‌های بزرگ آشنا شد، او خیال داشت به لهستان باز گردد اما به او خبر دادند كه ورشو استقلال جزئی خود را هم از دست داده و سربازان روسی دوستان او را كشته‌اند، این خبر تأثیر ناراحت‌كننده ای در روح جوان او به جا گذاشت و به همین جهت یك آهنگ انقلابی برای میهن پرستان لهستان تصنیف كرد و از آلمان به فرانسه رفت، در كنسرت بزرگ او در پاریس «لیست» و «مندلسون» از اوستایش زیادی كردند و دوستی «شوپن» با «لیست» از همین جا آغاز شد، شوپن بعد از كسب شهرت در پاریس به آلمان سفر كرد و در آنجا «ماریا»ی زیبا دوست دوره كودكیش را ملاقات نمود، آنها پس از مدتی با هم نامزد شدند اما خانواده ماریا به علت ضعف مزاج شوپن و بی‌پولی او از ازدواج دخترشان با وی جلوگیری به عمل آوردند، ماریا با یك كنت لهستانی ازدواج كرد اما پس از مدتی از او جدا شد و تا پایان عمر خاطره شوپن را فراموش نكرد، تنها یادگار او والس وداع بود كه شوپن در روز قطع روابط نامزدی به او تقدیم كرده بود.
شوپن پس از این ماجرا به پاریس بازگشت و در آنجا در خانه كنتس داو، محبوبه لیست، خانم ژرژسان نویسنده فرانسوی ملاقات كرد، دراین زمان ژرژسان ۳۲ سال و شوپن ۲۲ سال داشت، ژرژسان از میان صدها مرد كه او را احاطه كرده بودند شوپن را انتخاب كرد و به شوپن اظهار علاقه نمود، شوپن در آغاز نتوانست عشق او را بپذیرد، اما به تدریج چنان با او مانوس شد كه به هیچ وجه نمی‌خواست از او جدا شود.
شوپن و ژرژسان با هم به جزیره ماژورك رفتند اما در این جزیره وضع مزاجی شوپن به وخامت گرایید، آنها ناچار مراجعت كردند، بعد از این مسافرت شوپن واقعاً عاشق ژرژسان شد و ژرژسان دائماً مراقب وی بود و چون مادری دلسوز از او پرستاری می‌كرد، اما بالاخره در اثر اختلاف با فرزند ژرژسان، شوپن ناگزیر گشت از او جدا شود اما نامه‌های ژرژسان و چند تار موی او در پاكتی كه حروف «ف» و «ج» یعنی ژرژ و فردریك روی آن نوشته شده بود، پس از مرگ در كتابخانه شوپن پیدا شد. در۱۸۳۱ شوپن بیست ویک ساله به پاریس رفت شهری که در پایان عمر کوتاهش کاشانه ی او شد.
پاریس در دهه ۱۸۳۰ کانون نهضت رمانتیک وپایتخت هنری اروپا بود. شوپن جوان با نویسندگانی همچون ویکتورهوگو .بالزاکو هانیه آشنا شد . نوازندگی شوپن باعث شد خیلی زود به محافل اشراف راه یابدفرانت لیست درباره ی کسانی که در کنسرت های نه چندان زیاد شوپن شرکت میکردند چنین نوشت :کالسکه ها یکی پس از دیگری سر میرسیدند و آراسته ترین بانوان خوشپوش ترین مردان ثروتمند ترین سرمایه داران و سرشناس ترین نجبا از آن پیاده میشدند)
شوپن خجول.خوددار واز جمعیت بیزار بود و ترجیح میداد آثار خود را در محفل های خصوصی اجرا کند آثار کوتاهی چون نکتورن ها.پرولود ها و والس های او برای چنن محافلی نوشته شده بودند .
جثه ی نحیف شوپن اجرای صدا های قوی و پر حجم را برایش دشوار میساخت افسون نوازندگی شوپن بیشتر در صدا های زیبا .انعطاف ریتم. استفاده ی فضا پردازانه از پدال و ظرافت های شاعرانه ی دینامیک نهفته است شوپن تنها پیانیستی است که با حدود ۳۰ اجرا شهرتی افسانه ای یافت .
او پیش از مرگ –در سی و نه سالگی بر اثر سل –درخواست کرد در مراسم خاک سپاریش رکوییم موتسارت اجرا شود در این مراسم مارش عزا از سونات پیلنو در سی بمل مینور اثر خودش نیز نواخته شد .
آثار او شامل :
- ۵۸ مازورک
- ۲۷ اتود
- ۲۶ پرلود
- ۲۱ نکتورن
- ۲۰ والس
- ۴ بلید
- ۴ اسکرزو
- ۵ روندو
- ۴ ایمپرمتو
- ۳ اکوسیز
- ۱۷ پلونیز
- ۳ سونات برای پیانو
- ۲ کنسرتو برای پیانو و ارکستر **
