سرآغازی با شکوه ، پدیدآورنده اثری است جاودانه. در لحظات نخستین شروع موسیقی با به تحریر درآمدن آکوردهای اوج گیرنده، وارستگی روح آهنگسازی را شاهدیم که در قالب مفهوم موسیقی و با بهره گیری از سازی تنها و مسحورکننده به نام ویولن بدیع ترین زیبایی ها را می آفریند.
درآخرین مومان از پارتیتای دوم باخ، روحانی ترین موسیقی ویولن سولوآفریده شده است، شاهکاری که پس از بارهاوبارها شنیده شدن، شنونده را به دنبال خود کشانده و ذره ای از طراوتش کاسته نمی شود. تِمها، یکی پس از دیگری نواخته شده وهریک پیوندی فناناپذیر با شنونده برقرار می سازند.
دراین سیر، شنونده مانند ذره ای میان موج لگاتوهای سرکش، به این سو و آن کشیده می شود و در هر فراز و فرود، واریاسیونی نغز، جای خود را به دیگری می دهد وجزنسیمی صمیمی ازخود حسی بجای نمی گذارد.
در سراسر موسیقی باگذشتن ازهر موتیف به طلوعی مجدد ازآکوردها می رسیم که درقله کمال قرارگرفته اند. لحظاتی کوچک شنونده شادی گذرایی هستیم که یادآورنده دوره خوش زندگی هنرمند در”کوتن” است. ناحیه ای که در آن این شاهکار آفرییده شد. اما بزودی تمی آرامش بخش آغازمی گردد که رفته رفته به نهایت احساس رسیده و لحظاتی فرا می رسد که به تحریردرآمدن آکوردهای پیاپی بیانگرعظمت اندیشه باخ می گردد.
باخ با استفاده از تنها چهارسیم زهی که توسط آرشه ای از موی اسب به صدا در می آید، توانسته اینگونه رنگ آمیزی غنی ای بیافریند.
ویولن در کمال زیبایی، بخوبی ازپس بجا آوردن ملکوت هر جمله بر می آید واین نشانگر دانش استاد بزرگ از توانایی های این ساز سرکش است.
درانتهای قطعه، آهنگساز، بنحوی هنرمندانه، شنونده را آماده خداحافظی می کند.تمی زیبا به آرامی گسترش یافته و ویولن سولو پدید آورنده نوایی می گردد که گویی از ارکستری از سازها بر می خیزد.
در پایان موسیقی، شاهد بازگشت به سر آغاز هستیم، سرآغازی با شکوه ، با به تحریر درآمدن آکوردهای اوج گیرنده….
از علی نوربخش
