جو ستریانی

جو ، “سچ”، ستریانی، متولد ۱۵ جولای ۱۹۵۶ ، متولد وستبوری نیویورک، بزرگ شده کارل پلیس نیویورک، استاد و گیتاریست راک اینسترومنتال
بوده ، و یکی از نوازندگان چیره دست گیتار راک می باشد.

به جو ستریانی در سن چهارده سالگی ، وقتی شنید که جیمی هندریکس از دنیا رفته است ، الهام شد که گیتاریست شود. ستریانی در حال گذراندن یک دوره آموزشی فوتبال بود که این خبر به گوشش رسید و ناگهان به مربی خود گفت که فوتبال را ترک می کند تا گیتاریست شود. او در سال ۱۹۷۴ تحصیل موسیقی را نزد گیتاریست جز بیلی باور و پیانیست گوشه گیر جز لنی تریستانو آغاز نمود. تریستانوی تکنیک طلب، به مقدار زیادی نوازندگی ستریانی را تحت تاثیر قرار داد. جو همچنین در طول دهه هفتاد شروع به یاد دادن گیتار ، به شاگرد برجسته اش استیو وای ، شخصی از لانگ آیلند ، نمود. در ۱۹۷۸ او به برکلی کالیفرنیا رفت تا حرفه موسیقی را دنبال کند. او در کالیفرنیا به آموزش گیتار ادامه داد که از جمله شاگردانش دیوید برایسون (Counting Crows )، کرک همت (Metallica ) ، فیل کتنر (Laaz Rockit ) ، و چارلی هانتر بودند.

در سال ۱۹۸۶ وقتی که دوست و شاگرد اولش استیو وای بخاطر نواختن با دیوید لی روت معروف شد ، در مصاحبه با چندین مجله گیتار شروع به جار و جنجال در باره ستریانی کرد. آلبوم دوم ستریانی به نام Surfing With The Alien در سال ۱۹۸۷ ، آثار موفق (hit ) رادیویی را بوجود آورد ، و اولین آلبوم بدون کلامی(instrumental ) بود که سالهای زیادی در صدر چارت باقی ماند. ستریانی همچنین برای پشتیبانی از آلبوم سولوی میک جگر خواننده گروه رولینگ استونز ،در تورهای استرالیا و نیوزلند او را همراهی نمود.

در سال ۱۹۸۹ ستریانی آلبوم Flying In A Blue Dream را منتشر کرد. آلبوم فروش خوبی داشت مخصوصا در تگزاس. این آلبوم در ایستگاه رادیویی KLBJ-FM در آوستین شدیدا مورد تشویق قرار گرفت. از آهنگ One Big Rush در موسیقی فیلم هر چه می خواهی بگو اثر کامرون کرو استفاده شده است. از آهنگ The Forgotten Part2 نیز در آگهی تجاری شرکت Labatt Blue در کانادا در سال ۱۹۹۳ استفاده شده است. آهنگ Big Bad Moon که یکی از تک آهنگهایی است که ستریانی شخصا در آن خوانده است نیز جزو آثار موفق ۱۹۹۱-۱۹۹۲ بوده است.

ستریانی در سال ۱۹۹۲ آلبوم The Extrimist را منتشر کرد ، آلبومی که تحسین برانگیزترین و از نظر اقتصادی موفقترین سی دی او تا به امروز بوده است. ایستگاههای رادیویی سراسر کشور به سرعت summer song را برداشتند در حالیکه Crying ، Friends، The Extrimist به آثار موفق منطقه ای تبدیل شدند. سی دی آن در حال حاضر جزو کلاسیک های راک محسوب می شود.

در اواخر ۱۹۹۳ ستریانی به عنوان جانشین کوتاه مدت گیتاریست جداشده گروه Deep Purple ، ریچی بلک مور ، در تور ژاپن این گروه به آنها پیوست. آن کنسرتها چنان موفق بودند که از ستریانی خواستند تا برای همیشه به گروه بپیوندد ولی قرارداد بلندمدت ستریانی با سونیSony مانع از تحقق این امر شد.
در سال ۱۹۹۶ او G3 را تشکیل داد که از سه گیتاریست اینسترومنتال راک تشکیل میشد: ستریانی ، استیو وای و اریک جانسون. G3 همچنان از هنگام افتتاحش تا به امروز متناوبا به اجرا درآمده است که در آن ستریانی و استیو وای به عنوان عضو ثابت، و اعضای سوم غیر ثابت مانند اریک جانسون، اینگوی مالمستین ، رابرت فریپ، وین شفرد ،جان پتروچی و بسیاری دیگر نوازندگی کرده اند.
ستریانی همچنین در بسیاری از آلبومهای دیگر نقش داشته از جمله کارهای گیتار در آلبوم Hey Stoopid از آلیس کوپر، Break Like The Wind از گروه Spinal Tap ، و Imaginos از گروه
Blue Oyster Cult ، و آلبومهای سولوی اعضای گروهش استو هم و گرگ بیسونت ، و بسیاری دیگر از آلبومهایی که سبک گیتار-محور دارند. جالب توجه اینکه خوانندگی زمینه (back vocal ) اولین آلبوم گروه Crowded House نیز به ستریانی نسبت داده می شود. در سال ۲۰۰۳ او درسی دی گروه Yard Birds به نام Birdland لید گیتار زد. در سال ۲۰۰۶ در چند آهنگ از سی دی-دی وی دی دو دیسک یان گیلان خواننده گروه Deep Purple به نام Gilan`s Inn مهمان بوده است.

تکنیک و توانایی

ستریانی از نظر تکنیکی به عنوان یکی از چیره دست ترین گیتاریست ها در سبک راک شناخته شده است. او تقریبا بر تمام تکنیکهای اجرایی بر روی ساز تسلط دارد از جمله Tapping دو دستی ، Sweep Picking ، Volume Swells ، harmonics ، و افکتهای گسترده Whammy Bar . یکی از ویژگیهای مشخصه آهنگسازی او استفاده از تئوری تن محور (Pitch Axes ) میبا شد که او در سبکهای گوناگونی آنرا به کار می برد. ستریانی به گامها و تکنوازی جور دیگری نگاه می کند. او به جای اینکه گام ها را در پوزیسین خودشان تمرین کند در هر زمان گامهایش را روی یک سیم تمرین می کند.
او این تکنیک را ” گامهای خطی” می نامد. در هنگام پاساژهای شدیدا تکنیکی از پوزیسین استفاده می کند. او همچنین یک استاد گیتار بسیار مشهور است .

ستریانی (مانند استیو وای، مالمستین، پتروچی، استیو مورس و گیتاریستهای دیگری که تکنیک و دقت در نوازندگی در دستور کارشان قرار دارد) توسط آنهایی که سبکهای ساده تر موسیقی را ترجیح می دهند به باد انتقاد گرفته شده است. چند تا از معاصرهای او هستند که به ستریانی دلگرم طعنه میزنند. مثلا یک بار گری مور گفت که او موسیقی ستریانی را “مغزی” میداند و افزود : ” آن مایه دلسردی من است”. اگرچه شاگرد درخشان او استیو وای توجه بیشتری را به خود جلب کرده است ، اکثر نویسندگان و موزیسینها به خاطر منش موسیقایی ، فروتنی و شخصیت جذاب ستریانی به او احترام می گذارند.
طرفداران موسیقی اینسترومنتال الکتریک گیتار ، او را به عنوان هنرمند احساساتی و پر روح معاصر راک، که دارای چشم و گوشی باز برای خلق نغمه های زیبا ، و اخیرا، تاکید بیشتر بر احساس در کنار تکنیک، مورد ستایش قرار می دهند. اگر از نظر سبک بخواهیم صحبت کنیم از سال ۱۹۹۸ آلبومهای او از سبک قبلیش فاصله گرفته و به سمت انواع ساده و دست یافتنی تر در حرکت است. ستریانی بخاطر تاثیر پاینده آلبوم های اولش ، طرفداران بیشماری را در سراسر جهان برای خود حفظ کرده است.

موفقیت او در میان دسته ای که نظر چندان مساعدی به موزیسینهای اینسترومنتال ندارند نیز قابل توجه است. ستریانی نامزد ۱۳ جایزه گرمی شده و بیش از هفت میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته است. بسیاری از طرفداران او را سچ Satch خطاب می کنند ، همانگونه که سالها دوستانش این کار را می کردند ، که مخففی است از Satriani . آهنگ Satch Boogie از آلبوم Surfing With The Alien یکی از چند صد آهنگی است که اسم ندارند بلکه شماره گذاری شده اند (…Satch Boogie1 ، Satch Boogie143 ) . گیتاریستهای دیگر او را جو مقدس (Saint Joe ) صدا می کنند که تی شرتهای بیشماری هم در این رابطه تولید شده است.
سند سری گیتارهای ایبانز JS و آمپلیفایرهای پی وی JSX به نام ستریانی خورده است. هر دوی آنها به عنوان محصولات امضا دار برای ستریانی طراحی شده اند.