به میزبانی کارنگی هال

تالار «آیزاك اشترن» كه یكی از تالارهای مهم در داخل مجموعه كارنگی است، رأس ساعت هشت بعدازظهر میزبان این اركستر خواهد بود.
یوری تمیركانوف كه مدیریت هنری این اركستر را برعهده دارد، در سمت رهبر این اركستر هنرنمایی خواهد كرد و علاوه بر این بخشهای ویولن سولو را «جولیا فیشر» خواهد نواخت.
قطعاتی كه در این كنسرت مهم نواخته خواهند شد به ترتیب عبارتند از: اورتوری از آثار «كارل ماریا فون وبر» به نام Eurqante، كنسرتو ویولن اثر «آنتونین دورژاك» و بالاخره سمفونی دوم اثر آهنگساز بزرگ فنلاندی «یان سیبلیوس» این مطلب نگاهی دارد به زندگانی و عرصه تأثیرگذاری این چند آهنگساز:
كارل ماریا فون وبر و اووتور (Overture) Eurqante:
این آهنگساز برجسته به تاریخ هجدهم نوامبر سال ۱۷۸۶ در آلمان متولد شد و به تاریخ پنجم ژوئن سال ۱۸۲۶ در لندن چشم از جهان فروبست. اورتوری كه قرار است از او اجرا شود حدوداً میان سالهای ۱۸۲۲ تا ۱۸۲۳ تصنیف گشته است و نخستین اجرای آن برمی گردد به تاریخ بیست و پنجم اكتبر همان سال كه خود آهنگساز در نقش رهبر اركستر نقش ایفا كرد. این نكته نیز بسیار حائز اهمیت است كه اورتور Eurqanthe در حدود ۱۱۳ سال پیش به رهبری «والتر دارموش» در مجموعه كارنگی هال و توسط اركستر سمفونیك نیویورك اجرا شد.
می توان گفت كه این قطعه اغلب سازهای موجود در یك اركستر بزرگ را طلب می كند. سازهایی كه در اجرای این اثر به كار می روند عبارتند از: دوفلوت، دو ابوا، دوكلارینت، دو فاگوت، چهار هورن، دو ترومپت، سه ترومبون، تیمپانی و البته مجموعه كامل سازهای زهی شامل بر دو گروه ویولن اول و ویولن دوم، گروه آلتوها، گروه ویلنسل ها و بالاخره گروه كنترباس های غول پیكر.
لازم به ذكر است كه Eurqnanthe درواقع اپرایی است در سه پرده كه در كنسرت اركستر سن پیترزبورگ تنها اولین قطعه این اپرا كه اورتور نام دارد اجرا می شود. البته این سنتی است بسیار دیرینه. در واقع اورتور قطعه ای است اغلب سازی بدون حضور خوانندگان كه در ابتدای هر اپرا قرار می گیرد و شنوندگان و حضار را در جریان حال و هوا وفضای اپرایی كه قرار است بزودی بشنوند می گذارد. درواقع اورتور اپرا نقش مهم و تعیین كننده ای در موقعیت یا شكست یك اپرا ایفا می كند و نتیجتاً آهنگسازان توجه ویژه ای در تصنیف اورتور مبذول می داشتند تا جایی كه اورتور به یكی از قطعات برجسته هر اپرا بدل گشته و حتی به طور جداگانه قابل اجرا است. چه بسا اپراهایی كه امروزه به كلی به دست فراموشی سپرده شده اند اما همچنان اورتور آنها در برنامه اركسترهای معتبر جهان جای دارد.
آنتونین دورژاك و كنسرتو ویولن اش
دورژاك به تاریخ هشتم سپتامبر سال ۱۸۴۱ در بوهمیا چشم به جهان گشود و در روز نخست از ماه مه در سال ۱۹۰۴ درگذشت؛ مرگ وی در شهر پراگ رخ داد. كنسرتو ویولن دورژاك در گام لامینور نوشته شده است. تصنیف این اثر بین ماههای جولای و سپتامبر سال ۱۸۷۹ صورت گرفته است. البته دورژاك یك سال بعد مجدداً این اثر را بازنویسی و ویرایش كرد و در سال۱۸۸۲ آخرین تصحیحات اش را انجام داد. یك سال بعد از آن این قطعه برای نخستین بار در شهر پراگ به اجرا درآمد. یازده سال پس از این واقعه، مجموعه كارنگی هال میزبان این اثر بود كه در این كنسرت «هنری مارتیو» در نقش تكنواز ویولن ظاهر گشت.
دورژاك در حین تصنیف كنسرتو ویولن خود از راهنمایی ها و پیشنهادات ارزنده ویولنیست بزرگ مجار یعنی «یوزف یواخیم» بهره های بسیار برد. به این ترتیب حاصل كار بسیار درخور توجه از آب درآمد. ویژگی های منحصر به فرد این اثر باعث شده اند تا اهمیت آن تا حد آثار جاودان در این ژانر، برسد؛ یعنی كنسرتو ویولن هایی كه توسط بزرگانی چون مندلسون، چایكوفسكی و بروخ تصنیف گشته اند.
خصیصه های شاخص این اثر موجب شده كه به جهاتی آن را با كنسرتو ویولن از یوانس برامز مقایسه كنند، گرچه میان این دو اثر تفاوت های چشمگیری وجود دارد اما اگر در بررسی این دو كنسرتو دقت نظر ویژه ای كه به راستی لازمه این كار است به خرج داده شود، اهمیت این كار و به طور كلی وجه ضرورت این گونه مقایسه ها مشخص خواهد شد.
یان سیبلیوس و سمفونی دوم اش
سیبلیوس به تاریخ هشتم دسامبر سال ۱۸۶۵ در فنلاند به دنیا آمد و پس از سپری كردن عمری به واقع پربار در سن نودویك سالگی به تاریخ بیستم سپتامبر سال ۱۹۵۷ در هلسینكی دار فانی را وداع گفت و جهان موسیقی را در سوگ خود نشاند.
سمفونی شماره دو سیبلیوس میان سالهای ۱۹۰۱ و ۱۹۰۲ به رشته تحریر درآمده است و در همان سالی كه تصنیف اش به پایان رسید به مورد اجرا قرار گرفت. طبق روال آن دوران، آهنگساز شخصاً رهبری اجرای این اثر را برعهده گرفت.
اركستری كه این سمفونی برای اجرا طلب می كند تفاوت چندانی با اركستر قطعه نخست كنسرت ماه جاری اركستر فیلارمونیك سن پیترزبورگ، یعنی اورتور اپرای Eurqanthe اثر وبر ندارد، به غیر از یك تفاوت و آن اضافه شدن ساز توبا، یعنی بزرگترین و بم ترین ساز از گروه سازهای بادی برنجی است.
درواقع سیبلیوس پس از دریافت كمك های مالی از سوی دولت در سال ۱۸۹۷ توانست وقت و انرژی خود را بر روی آثاری كه شخصاً می پسندید و سفارش دهنده ای نداشتند، متمركز كند. طبیعی است كه اگر اثر خاصی از سوی شخص یا ارگانی به یك آهنگساز سفارش داده شود، وی بنابر خواسته های سفارش دهنده موظف به رعایت بسیاری از اصول و قواعد بی ربط و بازدارنده و حتی گاهی مخرب خواهد شد و در نتیجه حاصل كار معمولاً اثر ماندگاری نخواهد بود بلكه تنها شخص یا ارگان سفارش دهنده با اجرای آن قطعه موسیقی به مقاصد خیر یا شر خود خواهند رسید. اما دست كم سمفونی های سیبلیوس در این مغاك گرفتار نیامده اند. آنها محصول اداره و نظر شخصی آهنگساز و از جمله برجسته ترین آثار وی می باشند.
البته سمفونی های سیبلیوس گرچه دارای شاخص های والای موسیقایی هستند و از ابتدای پیدایششان همواره مورد توجه متخصصان موسیقی بوده اند اما هیچگاه آن محبوبیتی كه لایق آن بودند را كسب نكردند تا اینكه لئونارد برنشتاین فقید با درك و توان حیرت انگیز خود اجرای سری كامل سمفونی های سیبلیوس در برنامه كاری اركستر فیلارمونیك نیویورك قرار داد و خود شخصاً در رأس اجرای این آثار در مقام رهبر اركستر قرار گرفت و حاصل كار گنجینه ای بود كه به شنوندگان ارائه شد. از آن هنگام تا زمان حاضر سمفونی های سیبلیوس از محبوبیت ویژه ای برخوردار گشته اند و در برنامه های اركسترهای معتبر جهان جای گرفته اند. این سنت را نیز اركستر فیلارمونیك سن پیترزبورگ در كارنگی هال ادامه خواهد داد تا باری دیگر آوای سرزمین فنلاند در نقطه ای دور دست و دریكی از معتبرترین تالارهای موسیقی جهان طنین افكند و مردمان اروپای شمالی باری دیگر به اسطوره موسیقی میهنشان افتخار كنند.