همیشه در کنار «امیر تتلو» است. یار غارش به حساب می آید و در این بین خیلی ها اعتقاد دارند که «امیر دیوا» مغز متفکر این گروه است.
تنظیم کننده و موزیسینی که فارغ التحصیل کنسرواتوار تهران است و دوره های آکادمیک آهنگسازی و موسیقی الکترونیک و نوازندگی بسیاری از سازهای را گذرانده است.
سواد موسیقی بالایی دارد و خیلی ها نقش ویژه و تاثیر گذار او در تولید و ارائه آثار تتلو را به خوبی درک کرده اند. «امیر دیوا» (که در آستانه اخذ مجوز انتشار نخستین آلبوم رسمی بی کلام خود نیز هست)، کاراکتر مورد علاقه بسیاری از اهالی موسیقی است. رفتار حرفه ای و برخوردی عموما دوستانه و متشخص از جمله عمده ترین شاخصه ها رفتاری او در بین اهالی این قشر فعال است.
خودش با موسیقی راک کارش را آغاز کرده و به مرور به سمت رپ کشیده شده است و حالا یکی از مهم ترین و تاثیر گذارترین موزیسین های این حوزه به شمار می رود. گپ و گفت مفصل ما با او درباره فعالیت ها و شخصیت هنری خود و البته «امیر تتلو» را می خوانید:
* چرا زیرزمین؟
کار موسیقی برای ما ، آن اوایل اصلا جدی نبود. صرفا بخاطر علاقه و عشق مان وارد اش شده بودیم و به مرور بیشتر و بیشتر درگیرش شدیم. همه گیر شدن اینترنت و رشد قارچ گونه سایت های موسیقی و دانلود باعث شد به یک باره همه متوجه این شویم که ما می توانیم این آثاری که ساخته ایم را به گوش همه برسانیم. همه تجربه ها را هم با آزمون و خطا به دست آوردیم. تجربه های مختلف منتشر می شد و همین آزمون و خطاها باعث شد که ما و همه آن نسل موسیقی زیرزمینی پخته شوند و تجربیات مختلفی به دست بیاورند. استودیویی بود در سعادت آباد به نام «کرگدن». من آن اوایل با چند تن از دوستانم یک گروه راک داشتیم و تمرین می کردیم. می دیدم یک سری از این خواننده های رپ برای ضبط آثارشان به این استودیو می آیند و آن زمان اصلا نمی توانستم با آن آثار ارتباط بگیرم. می گفتم اینها چه می گویند و حرف شان چیست؟ تا گذشت و دیدم راک مخاطب چندانی ندارد و از طرف دیگر موج شدید رپ در جامعه راه افتاده. ما آن زمان اسم این موج را «رپ بازی» گذاشته بودیم. ولی همین بازی به شدت در جامعه همه گیر شده بود و باعث شد به یک باره همه چیز تحت تاثیر رپ قرار بگیرد. ما هم در بطن ماجرا بودیم و خیلی ریز همه اتفاقات را می دیدم و از هر ماجرایی به خوبی می توانستیم تجربه کسب کنیم.
* آشنایی با امیر تتلو
نادر کوهستانی یک استودیو خانگی داشت و من هم از آنجایی که خیلی با نادر دوست بودم، معمولا با هم در استودیو کارها را انجام می دادیم. امیر را آنجا دیدم و با هم آشنا شدیم. بعد چند دوره امیر از کشور خارج شد و به مرور کارهایش هم منتشر شد. بعد از یک سال امیر به ایران برگشت و چند پروژه مشترک را با هم انجام دادیم.
در همان زمان استودیوی من هم تاسیس شده بود و دیگر همکاری ما با هم جدی تر شد و دیگر بیشتر و بیشتر صمیمی شدیم. اولین کاری که برای امیر تنظیم کردم قطعه «بدتر شد» بود که حدود سال ۸۹ بود. بعد به مرور بیشتر توانستیم به درک متقابل برسیم و در این بین امیر هم پیشرفت زیادی در ملودی سازی و نوشتن پیدا کرد که باعث شد کارهایش بیشتر و بیشتر شنیده شوند.
* ترانه نویسی
امیر تتلو تبحر خاصی در نوشتن دارد. موضوعاتی را که به ذهن اش می آید را خیلی خوب و با نبوغ خاصی روی کاغذ می آورد و در انتخاب قافیه ها دقت زیادی دارد. واقعا استعداد خدادادی زیادی دارد. شما نمی توانی با هیچ کلاس ترانه سرایی ای به این حد از نبوغ برسی که بتوانی تا این حد خوب و تاثیر گار ظاهر شوی. من مشابه امیر را در هیچ کس واقعا ندیده ام. در مدت زمان خیلی کمی، به یک باره یک شعر خیلی بلند را می نویسد و در آن تایم کوتاه، اصلا جواب هیچ کس را نمی دهد. اصلا انگار در این دنیا نیست و همه فکر و ذکر و تفکرش متمرکز روی کارش است. بارها هم صدایش بکنی اصلا نمی شنود و جواب ات را نمی دهد. واقعا انگار در یک دنیای دیگر است.
* فرآیند تولید یک اثر با تتلو
معمولا با یک جمله خاص شروع می شود: «امیر دیوا یه دقیقه اون گیتارتو بردار و بیا.»
بعد از این مرحله است که معمولا به یک ساعت هم کشیده نمی شود و کار ملودی و شعر تمام می شود. البته چند جا حتما تصحیح می شود و در طول فرایند تولید چندین بار هم ویرایش هایی انجام می شود. ولی کلیت در همان یک ساعت اول شکل می گیرد. من چند باری فضای آکوردها را عوض می کنم و مثلا امیر می گوید نه این فضا در ذهن من نیست و بارها بالا و پائین اش می کنیم تا به نتیجه دلخواه می رسیم. اتود اولیه را می زنیم و امیر ضبط اش می کند و می گذارد روی تکرار و کار را جلو می برد. لا به لای کار بارها خیلی چیزها را عوض می کنیم. یک بار من آکوردم را بخاطر او عوض می کنم و یک جا هم او ملودی را تغییر می دهد. در نهایت تفاهمی به دست می آید و کار متولد می شود. آن اثر در مدت زمانی زیر یک هفته جمع می شود و می رود برای انتشار.
* فرق های امیر
من از همان دوره های اول گل کردن رپ چند نفر و گروه شاخص را از بقیه مجزا و جلوتر می دیدم. گروه «زد بازی»، «سروش هیچکس» و «امیر تتلو». فرق امیر با دوتای قبلی این بود که امیر نُت هم می خواند. آن دوستان تنها لحن داشتند ولی امیر علاوه بر لحن، نت هم می خواند و این شاخصه خیلی مهمی بود. آن موقع ها ما نمی دانستیم که R&B چیست و شناخت زیادی از این سبک نداشتیم ولی از همان اول امیر مسیرش را جدا کرده بود. بعدها دیدیم که فقط همین یک نفر ماند. از آن اول هم فقط او بود که فرق داشت و با گذشت این همه سال هم فقط امیر ماند. این موضوع نکته مهمی است و خیلی باید به آن دقت شود. در فضایی که هر روز یک رپر جدید متولد می شد و به شدت این سبک همه گیر شده بود، با وجود پیدا تولید استعدادهای زیاد، فقط یک نفر باقی ماند و هنوز هست و مخاطب میلیونی دارد. امیر در آن آزمون و خطا خودش به این سبک و سیاق رسیده و مهر و امضایش شده. اگر کسی بخواهد از امیر تقلید هم بکند، نمی تواند به آن کیفیت و لحن برسد.
* آینده؟
ما درباره اینکه چطور این موفقیت ها حفظ شوند و پدیده «تتلو» بتواند سالها به کارش ادامه دهد بارها فکر کرده ایم. یکی از مهم ترین شاخصه ها به نظرم حفظ روح موسیقی در آثار است. استفاده از سازهای زنده در موسیقی و حفظ لهجه نوازنده ها. این موضوع در عین سادگی تاثیرات فراوانی در گوش شنوده دارد و می تواند حس خوبی را منتقل کند. در تاریخ موسیقی ثابت شده آثاری که ساز زنده داشته اند و صدای ساز در آن شنیده شده است، ماندگاری زیادی داشته اند. صدای ساز یک اصالتی دارد همیشه و این باعث می شود آن حس خوب منتقل شود. درباره امیر هم باید بگویم که به قدری پتانسیل تصمیم گیری در لحظه را دارد که حالا حالا ها قطعا می تواند همین طور در اوج باشد و کارش را ادامه دهد. او هر روز با یک ایده بزرگ بیدار می شود و به قدری انگیزه بالایی دارد که تو نمی توانی باور کنی یک نفر تا این حد انگیزه و انرژی داشته باشد. به نظرم اگر اتفاق یا مشکلی برایش پیش نیاورند امیر سالها در راس موسیقی این کشور توانایی حضور و تداوم موفقیت هایش را دارد.
